به‌رغم تحریم‌های ایالات‌متحده آمریکا که معاملات و نقل‌وانتقال‌های نفتی جمهوری اسلامی ایران و دولت بشار اسد در سوریه را به‌طور مستقیم هدف قرار داده است، انتقال محموله‌های نفتی از ایران به سوریه و نقض تحریم‌ها ادامه دارد. بنا بر گزارش روزنامه هاآرتص، طی شش ماه گذشته، هشت نفتکش ایرانی در بندر بانیاس در جنوب لاذقیه پهلو گرفته‌ و دست‌کم ۱۷ محموله نفتی با ارزش بیش از یک میلیارد دلار را به سوریه منتقل کرده‌اند.

بر اساس داده‌های به‌دست‌ آمده از ردیابی کشتی‌ها و تصاویر ماهواره‌ای از نوامبر ۲۰۲۲ تا آوریل ۲۰۲۳، نفتکش‌های ایرانی بیش از ۱۶ میلیون بشکه نفت به دولت مستقر در سوریه‌ تحویل داده‌اند.

جمهوری اسلامی ایران به دلیل تحریم‌های نفتی ایالات‌ متحده آمریکا می‌کوشد نفتش را مخفیانه به شرکای خود تحویل دهد. نفتکش‌های ایرانی از طریق کانال سوئز به دریای مدیترانه می‌روند ولی ردیاب آن‌ها پس از ورود به مدیترانه و هنگام حرکت به سمت شمال (سوریه) به مدت دو تا سه هفته خاموش می‌شود تا امکان شناسایی و نظارت آن‌ها وجود نداشته باشد؛ با این حال ماهواره‌ها نفتکش‌ها را ردیابی می‌کنند و مراحل سفر به بانیاس، تخلیه نفت و بازگشت آن‌ها به کانال سوئز را نشان می‌دهند.

انتقال محموله‌های نفتی از طریق بارگیری کشتی به کشتی انجام می‌شود. کارشناسان می‌گویند این روش انتقال محموله‌های نفتی در حالی‌ که هیچ نظارتی هم وجود ندارد، خطرناک است و مانند یک بمب ساعتی زیست‌ محیطی عمل می‌کند. به‌خصوص اینکه به دلیل تحریم‌ها نگهداری بهینه و ترمیم نفتکش‌های فرسوده ایرانی امکان‌پذیر نیست.

از طرفی نفتکش‌های ایرانی که در مجاورت میدان‌های گازی اسرائیل در مدیترانه حرکت می‌کنند، به عنوان خطری بالقوه به شمار می‌روند و ممکن است یک فاجعه محیط‌ زیستی به بار آوردند.

اسرائیل تاکنون چندین نفتکش ایرانی در دریای سرخ را که در مسیر سوریه بوده‌اند، هدف حمله قرار داده است تا مانع کمک مالی جمهوری اسلامی به حزب‌الله لبنان شود. جمهوری اسلامی نیز در پاسخ، به کشتی‌های باری متعلق به تجار اسرائیلی در خلیج عمان حمله کرده است.

در فوریه ۲۰۲۱ از یک کشتی لیبیایی که نفت ایران را به سوریه منتقل می‌کرد و گیرنده‌هایش خاموش بود، نشت گسترده‌ای رخ داد و در نتیجه ۱۶۰ کیلومتر از خط ساحلی مدیترانه‌ای اسرائیل با قیر پوشانده شد که پاکسازی آن بیش از یک ماه طول کشید. سرانجام هم این محموله نفتی به کشتی دیگری منتقل و سپس به سوریه ارسال شد. مقام‌های وقت اسرائیل این نشت نفتی را «ترور زیست‌ محیطی» خواندند.

بسیاری از کارشناسان در زمان نشت گاز ابراز نگرانی کردند که یک فاجعه بزرگ‌تر می‌تواند بر خط ساحلی اسرائیل تاثیر عمیقی بگذارد که نه تنها به محیط‌ زیست و جانوران آسیب می‌رساند، بلکه به گردشگری و زیرساخت‌های اسرائیل نیز صدمه می‌زند.

مقام‌ها و رسانه‌های اسرائیلی بارها هشدار داده‌اند که جمهوری اسلامی ایران از طریق بندر بانیاس برای سوریه و حزب‌الله لبنان سوخت و نفت ارسال می‌کند.